الکترونیک آرتز از مدت‌ها قبل وعده حضور حالت بتل رویال را در بتلفیلد 5 داده بود، اما بدیهی است اضافه کردن آن درست یک ماه بعد از عرضه یک بتل رویال قوی و البته فری-تو-پلی، یعنی ایپکس لجندز توسط همان ناشر، تصمیم چندان درستی به نظر نمی‌رسد. هرچند شاید مقصر اصلی، تیم توسعه بتلفیلد 5 بوده که تعلل زیادی در آماده‎‌سازی این مود -به عنوان ترند اصلی این روزهای دنیای گیمینگ- داشته و اگر حالت Firestorm از همان روزهای اول در بازی بود، سرنوشت متفاوتی برای آن رقم می‌خورد.

انتخاب بخش تیمی (Squad) که اوضاع را به مراتب خراب‌تر هم می‌کند. اگر دوستانتان غایب باشند و بخواهید به صورت مستقل وارد یکی از تیم‌های عمومیِ آماده به بازی شوید، به احتمال زیاد ناامید خواهید شد. در تجربه شخصی من، دو نوبت برای ورود به بازی به صورت تیمی تلاش کردم، اما متاسفانه کاملاً بی‌فایده بود و هر بار بعد از حدود 8 الی 10 دقیقه انتظار، با پیغام «یافت نشدن سرور مناسب» مواجه شدم.

بنابراین مجبور شدم برای امتحان کردن این بخش از چند نفر از دوستانم خواهش کنم با من همراهی کنند. ضمن اینکه در این شرایط نیز معمولاً بین 6 الی 8 دقیقه معطل می‌شدیم، چرا که گرد هم آمدن سایر تیم‌ها به نوبه خود زمان قابل توجهی طلب می‌کند. شکی نیست در پلتفرم‌های پی‌سی و پلی استیشن 4 اوضاع به این بدی نیست، ولی با جرأت می‌توان گفت همچنان حالت‌های فرانت‌لاین و اوپریشینز محبوب‌ترین قسمت‌های بتلفیلد 5 هستند.

المان‌های مختلف فایراستورم مجموعه‌ای پیوسته به یکدیگر هستند که هر کدام به نحوی روی تجربه دیگری تاثیر مستقیم می‌گذارند و در نتیجه نمی‌توان آنها را به تفکیک بررسی کرد. بنابراین سعی می‌کنم با توصیف یک نوبت کامل از بازی، یعنی از مرحله پایین پریدن از هواپیما تا کشته شدن یا پیروزی به عنوان نفر اول، تجربه حالت بتل رویال در بتلفیلد 5 را از نظر بگذرانیم.

در فایراستورم پا به شبه‌جزیره بزرگی به نام Halvoy خواهید گذاشت؛ نقشه‌ای که به ادعای سازندگان، بزرگترین مپ تاریخ سری بتلفیلد بوده و حدوداً 10 برابر بیشتر از Hamada به عنوان بزرگترین نقشه نسخه پنجم وسعت دارد.

از دیدگاه جغرافیایی، محاسبات برخی از کاربران در ردیت نشان می‌دهد وسعت کلی هالووی تقریباً 12 کیلومتر مربع است؛ اما بدیهتاً این ابعاد برای 64 نفر خیلی بزرگ است و بتل رویال را خلوت و کسل‌کننده می‌کند. به همین علت در هر نوبت از بازی، به صورت تصادفی تنها بخشی از آن قابل بازی است (در میان حلقه آتشین قرار می‌گیرد) که به طور میانگین 5.6 کیلومتر مربع اندازه دارد.

این ابعاد تقریباً برابر با وسعت 5.5 کیلومتر مربعی نقشه فورتنایت است که البته با 100 نفر بازی می‌شود؛ با این تفاسیر به وضوح می‌توان دریافت جمعیت 64 نفره فایراستورم حتی برای قسمت محدودی از نقشه هالووی کم است و در دقایق ابتدایی فرود (به جز در مناطق میانی) با رخوت و خلوتی بیش از معمول همراه خواهد بود.

از طرفی شمایل و طراحی هالووی ترکیبی ساده و آشنا از چمنزار، دریاچه و تپه‌های برفی کوتاه قامت است که در سراسر آن به شکلی مشابه گسترده شده و عملاً تجربه هر گوشه از آن در نوبت‌های مختلف بازی، تفاوت قابل لمسی ایجاد نمی‌کند. بنابراین در این گام باید از توسعه‌دهنده بازی پرسید دقیقاً فایده طراحی چنین نقشه‌ای با ابعاد خیلی بزرگ و مانور تبلیغاتی روی آن چیست؟

احتمالاً تمام این موارد هنگامی که هنوز از هواپیما بیرون نپریده‌اید برای چند لحظه ذهنتان را مشغول می‌کند و بعد از انتظاری طولانی با اصل ماجرا مواجه خواهید شد. با گذر از یک تجربه اولیه خیلی ضعیف، بالاخره می‌توان با المان‌های قابل قبول و مناسب فایراستورم آشنا شد.

کنترل بازی هیچ تفاوتی با سایر بخش‌ها ندارد و از همان الگوی دوست‌داشتنی سری بتلفیلد پیروی می‌کند؛ به علاوه اینکه فرآیند استفاده از چتر نجات به مراتب ساده‌تر از سایر عناوین مشابه است و به راحتی می‌توانید با کمی مهارت و دقت، درست در نقطه مورد نظرتان فرود بیایید.

به عنوان یک بازی بتل رویال، می‌بایست در اولین قدم شروع به جست‌وجو و جمع‌آوری انواع سلاح، گلوله، بسته سلامتی، زره و غیره کنید. خوشبختانه فراوانی این آیتم‎ها در فایراستورم بسیار خوب است و کمتر پیش می‌آید که پس از چند دقیقه همچنان دست خالی باقی مانده باشید. اگرچه تعدد ساختمان‌های قابل گشت و گذار در هالووی زیاد نیست، اما در عوض در محیط‌های باز و در گوشه و کنار سنگرها و مخروبه‌ها نیز می‌توان تجهیزات مفیدی پیدا کرد.

همانطور که حتماً می‌دانید تفاوت عمده حالت بتل رویال بتلفیلد 5 با سایر عناوین این ژانر، وجود وسایل نقلیه جنگی متعددی است که در نگاه نخست شاید تصور کنید تعادل بازی را برهم می‌زنند. اما توسعه دهندگان توانسته‌اند به خوبی این مسئله را مدیریت کنند؛ چرا که استفاده از یک هلیکوپتر یا تانک در فایراستورم به هیچ عنوان اهرم قدرت بزرگی به دست بازیکن نمی‌دهد.

در واقع برخلاف سایر بخش‌ها، در وسایلی که درون نقشه هالووی یافت می‌شوند نمی‌توان به صورت همزمان رانندگی و تیراندازی کرد. به این معنا که برای شلیک از لوله تانک یا تیربار نفربر، می‌بایست تغییر جا داده و وسیله به حالت سکون در بیاید. از طرفی برخی دیگر از ادوات جنگی سیار تنها داخل آشیانه‌هایی پیدا می‌شوند که باز کردن درب آنها آژیر خطری را فعال کرده و تا شعاع بسیار بالایی سایر بازیکنان را خبر می‌کند. در نتیجه معمولاً هنگام خروج از آنجا چند نفری انتظارتان را خواهند کشید.

این مسئله عملاً جنبه بهره‌وری از وسایل نقلیه را زیر سوال می‌برد، اما در حالت بازی گروهی یا همان Squad شرایط متفاوت خواهد بود؛ اگر همراه با دوستانتان باشید و همزمان سوار یک وسیله جنگی شوید، طبیعتاً یک نفر می‌تواند رانندگی کرده و همزمان یک یا دو نفر تیراندازی کنند. گفتنی است در این شرایط نیز تعادل بازی برهم نمی‌خورد، چرا که ابزار ضدزره زیادی از جمله دینامیت و آرپی‌جی در دسترس هستند و بقیه بازیکنان به استقبالتان خواهند آمد، به علاوه اینکه گروه‌های دیگر نیز از همین وسایل نقلیه استفاده می‌کنند.

در ادام? توضیح تجهیزات جنگی باید گفت فایراستورم نیز مانند دیگر بازی‌های این سبک Resupply Point دارد که البته آنها را با چاشنی آشنای بتلفیلد همراه کرده است؛ برای دریافت مجموعه‌ای کاربردی از سلاح و محافظ در بازی می‌بایست مثل بخش Conquest پرچم‌های معین شده‌ای در نقاط مختلف را فتح کنید. اما باید این نکته مهم را مد نظر داشت که تسخیر آن مناطق به اطلاع تمام بازیکنان حاضر در میدان خواهد رسید، در نتیجه همیشه بعد از اتمام کار، با چند نفر تشنه به خون روبرو خواهید شد.

در چنین شرایطی فتح یک پرچم در حالت تک‌نفره چندان ایده جالبی نیست، چون هم به قدری لوت کافی در سطح نقشه پراکنده شده که هرگز دست خالی نمی‌مانید، و هم زنده ماندن بعد از تسخیر پرچم کار ساده‌ای نیست. اما مثل سایر موارد این اتفاق در حالت گروهی کاربردی‌تر خواهد بود و هم‌تیمی‌ها می‌توانند یکدیگر را کاور کرده و از کشته شدن رهایی یابند.

این آمار توسط پایگاه SteamDB منتشر شده و هرچند در مقایسه با برخی عناوین بزرگ دیگر چندان خیره‌کننده نیست، اما احتمال می‌رود در طول اولین آخر هفته پس از عرضه، روند رو به رشدی داشته باشد. در مقایسه، نسخه اول این سری یعنی The Last of Us Part 1 توانسته بود به بیش از 36,496 بازیکن همزمان در استیم دست یابد. حال باید دید که آیا نسخه دوم می‌تواند این رکورد را بشکند یا خیر.

با این حال، یکی از نکات مثبت در مورد عرضه‌ی نسخه دوم، بازخورد بسیار بهتر کاربران در استیم است. در حالی که پورت نسخه اول برای پی‌سی در زمان عرضه با انتقادات زیادی روبه‌رو شد، نسخه دوم در زمان نگارش این مطلب توانسته امتیاز Very Positive را در استیم کسب کند؛ به‌طوری‌که 91 درصد از بیش از 1000 نظر ثبت‌شده، مثبت بوده‌اند.

جزئیات آمار بازیکنان بازی The Last of Us Part 2 Remastered

بازی The Last of Us Part 2 Remastered اکنون برای پلتفرم‌های پلی‌استیشن 4 و 5 و پی‌سی در دسترس قرار دارد. نسخه پی‌سی علاوه بر بهبودهای گرافیکی، تنظیمات گسترده برای کنترل و ویژگی‌های اختصاصی برای رایانه‌های شخصی را نیز ارائه می‌دهد. همچنین، فصل دوم از سریال The Last of Us محصول شبکه HBO نیز قرار است در اواخر این ماه منتشر شود که می‌تواند دوباره توجه کاربران بیشتری را به بازی جلب کند.

نسخه بازسازی‌شده‌ی The Last of Us Part 2 در پی‌سی توانسته است شروع موفقی را تجربه کند و با بازخورد مثبت کاربران، نشان داده که Naughty Dog در این نسخه توانسته انتقادات قبلی را برطرف کند. حال باید دید در روزها و هفته‌های آینده، این عنوان تا چه حد می‌تواند رکوردهای بیشتری را ثبت کند.

بازی Devil May Cry 5 بالاخره پس از حرف و حدیث‌های فراوان در سالی که گذشت معرفی شد. این معرفی با انتشار ویدیویی تبلیغاتی در مراسم E3 همراه بود که با استقبال همه جانبه عموم، ژورنالیست‌ها و منتقدین روبه‌رو شد. تقریبا تمام طرفداران به وجد آمدند بازی DMC دوباره به رگ و ریشه‌های خود بازگشته و ما شاهد ماجراجویی جدید قهرمان‌های قدیمی این سری هستیم. از سوی دیگر بحث‌های متعددی پیرامون خط داستانی جدید و حضور برادر دوقلوی دانته به نام ورجیل در مفاحل مختلف شکل گرفت. در تریلرهای بعدی کپکام با معرفی کاراکتری به نام V مجدد باعث تهییج هواداران شد که او کیست و چه نسبتی با دانته یا شاید هم نرو دارد. در هر صورت این بازی بالاخره در چند روز گذشته منتشر شد و هواداران به شدت از تجربه این اثر ابراز رضایت کردند. حتی بعضی از منتقدین بر این باورند بازی Devil May Cry 5 بهترین اثر در این مجموعه محسوب می‌شود. جدا از تمام نقطه نظرات نویسندگان شناس و ناشناس، در این یادداشت بر اساس تجربه نویسنده ویجیاتو به این مقوله می‌پردازیم که چرا بازی ویدیویی Devil May Cry 5 را باید بهترین بازی این مجموعه بدانیم.

بازی Devil May Cry 5 بالاخره پس از حرف و حدیث‌های فراوان در سالی که گذشت معرفی شد. این معرفی با انتشار ویدیویی تبلیغاتی در مراسم E3 همراه بود که با استقبال همه جانبه عموم، ژورنالیست‌ها و منتقدین روبه‌رو شد. تقریبا تمام طرفداران به وجد آمدند بازی DMC دوباره به رگ و ریشه‌های خود بازگشته و ما شاهد ماجراجویی جدید قهرمان‌های قدیمی این سری هستیم. از سوی دیگر بحث‌های متعددی پیرامون خط داستانی جدید و حضور برادر دوقلوی دانته به نام ورجیل در مفاحل مختلف شکل گرفت.

در تریلرهای بعدی کپکام با معرفی کاراکتری به نام V مجدد باعث تهییج هواداران شد که او کیست و چه نسبتی با دانته یا شاید هم نرو دارد. در هر صورت این بازی بالاخره در چند روز گذشته منتشر شد و هواداران به شدت از تجربه این اثر ابراز رضایت کردند. حتی بعضی از منتقدین بر این باورند بازی Devil May Cry 5 بهترین اثر در این مجموعه محسوب می‌شود. جدا از تمام نقطه نظرات نویسندگان شناس و ناشناس، در این یادداشت بر اساس تجربه نویسنده ویجیاتو به این مقوله می‌پردازیم که چرا بازی ویدیویی Devil May Cry 5 را باید بهترین بازی این مجموعه بدانیم.

6- روایت 3 قصه موازی

گیمرهایی که تازه با این مجموعه آشنا شدند شاید در وهله اول کمی گیج شوند. چرا که در چند ماموریت ابتدایی با سیلی از کاراکترها و حوادث روبه‌رو می‌شوند که آشنایی درست و حسابی با آنها ندارند. اما تکنیک روایت قصه به صورت موازی که در گذشته در بازی Devil May Cry 2 شاهد بودیم این بار توانسته به جذابیت قصه بیفزاید. در هر صورت اگر آشنایی کمی هم با مجموعه DMCداشته باشید کاملا در جریان هستید که در هر قسمت، دانته و دوستانش باید با شیاطین مختلف دست و پنجه نرم کنند که معمولا یا به صورت مستقیم یا به صورت غیرمستقیم رد پای ورجیل، برادر شرور دانته در پی‌رنگ داستانی دیده می‌شود. به همین خاطر بازینامه‌نویسان بازی Devil May Cry 5 تصمیم گرفتند کمی آب و تاب به این ماجرا بدهند. از طرفی ارزش تکرار بازی را نیز بالا ببرند. چرا که بعضی از مراحل بازی به شما حق انتخاب می‌دهد که با کدام کاراکتر به بازی می‌پردازید. بسته به انتخابتان، مسیر مختلفی را تجربه می‌کنید. هر چند در نهایت هر سه مسیر به بیک شاهرا منتهی می‌شود. به عبارتی ساده‌تر فرض کنید قرار است سه نفر از نقطه A به نقطه B روانه شوند. این سه نفر شاید مسیر حرکتشان با یکدیگر متفاوت باشد ولی هر سه نفر در نهایت به نقطه B می‌رسند. به همین علت Devil May Cry 5 از لحاظ روایت داستانی کاری کرده کارستان! اگر بگوییم روایت DMC 3 از روایت ماجرای Devil May Cry 5 سه-صفر عقب است، اغراق نکرده‌ایم.

5- ابهام‌زدایی قصه این مجموعه و یکپارچه‌سازی داستانی

منظور از ابهام، طرح معماهای پیچیده و غیر قابل پیش‌بینی نیست. بالاخره در یک بازی هک اند اسلش، معماهای زیادی که نتوان اصلا حدس زد خیلی کم وجود دارد. هر چند در آخرین ماجراجویی‌های کریتوس در بازی God of War ابهامات زیادی شکل گرفت تا بستر برای ساخت دنباله‌های بعدی آماده شود. اما در بازی DMC ابهامات مختلفی از شروع مجموعه به صورت خیلی خفیف پدیدار شد. مثلا در DMC 1 با کاراکتری به نام نئو آنجلو به مبارزه پرداختیم. کاراکتری که نمی‌دانستیم او کیست. آیا برادر دانته است؟ چه بر سرش آمده؟ شخصیت منفی این نسخه یعنی «ماندس» نیز در نهایت نابود نمی‌شود و در واپسین لحظات به دانته می‌گوید «من مجدد برمی‌گردم ولی قوی‌تر از گذشته». چه بر سر ماندس آمد و چرا معتقد بود قوی‌تر برمی‌گردد؟ در قسمت دوم دانته به دنبال شیطان مخوفی می‌گردد تا وی را از پا در بیاورد. در نهایت او در دنیای شیاطین زندانی می‌شود و بازی با پایانی باز به اتمام می‌رسد که به صورت مستقیم به زنده برگشتن دانته اعتراف نمی‌کند.

در قسمت چهارم با شخصیتی جدید به نام نرو آشنا می‌شویم که شباهت زیادی به دانته دارد. طی حوادث داستانی در می‌بریم نرو با شمشیر یاماتو - که متعلق به ورجیل است - قادر است ارتباط برقرار کند. آیا نرو فرزند ورجیل است یا ارتباط خونی با این دو برادر دارد؟ اگر ورجیل پدر نرو باشد به چه علت او را ترک کرده؟ تقریبا به نود درصد این سوالات در Devil May Cry 5 پاسخ داده می‌شود. آن ده درصد مابقی هم سازندگان نگه داشته‌اند تا در بازی ششم به این دسته از ابهامات شاخ و برگ بدهند. قصه‌نویسان در ماجرای جدید تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا قصه این مجموعه از ابتدای سری تا به امروز یکپارچه شود. ظاهرا سیاست‌های استودیوی سازنده تغییر اساسی پیدا کرد. DMC باید یک بازی جذاب و به اصطلاح اجنبی‌ها «فان» باشد، نه یک بازی رازآلود و تراژدیک که باید در پایان ماجرا، یک بسته دستمال کاغذی جلوی روی‌مان قرار بدهیم.

4- کمبو، کمبو و باز هم کمبو!

باید اعتراف کرد عشق و حال اصلی سری DMC به کمبوهایی است که با دانته و شمشیر افسانه‌ایش در گذشته می‌زدیم. ماموریت‌های بازی نیز معمولا به گونه‌ای است که دانته با یک ایل شیطان باید سر و کله بزند و به همین خاطر تلفیقی از ضربان مهلک سلاح و تفنگ‌های مختلفِ قهرمانِ قصه، ما را مجاب می‌کرد تا به این راحتی از خیر دشمنان بازی نگذریم! به همین علت استفاده همزمان از سلاح گرم و سرد باعث می‌شد تا کمبوهای مختلفی را بر صفحه نمایش نظاره‌گر باشیم. کمبوهایی که اغلب به قدری خشن می‌شد که حتی ما هم دلمان به حال اهریمنان ماجرا که دانته به خدمتشان می‌رسید، می‌سوخت.

با این حال تفاسیر، بهتر از من می‌دانید سیستم بازی DMC به کمبو زدن‌ و صد البته به نحوه بازی‌تان امتیاز می‌دهد. در بازی Devil May Cry 5 تعداد سلاح و همچنین مهارت‌های هر کاراکتر به قدری متنوع است که به راحتی می‌توان تا حتی 1 دقیقه شیطان مورد نظر را بین زمین و آسمان لت و پار کنید. همچنین اضافه شدن قابلیت جدیدی که به دانته اجازه می‌دهد به صورت کامل به یک اهریمن تبدیل شود نیز باعث شده تا این بازی از لحاظ گیم‌پلی جذاب‌تر و صد البته چالشی‌تر باشد.

در بازی‌های گذشته این سری شاهد موتورسواری‌های دانته بودیم و شاید شما نیز آرزو داشتید یک روزی سازنده‌ها کاری کنند ما در بازی، سوار موتور دانته شویم و دشمنان را نابود کنیم. در بخش مشخصی از داستان بازی Devil May Cry 5 دانته به موتور دست پیدا می‌کند که طی رویدادی جذاب، این موتور به یک سلاح تبدیل می‌شود. دانته می‌تواند بدون محدودیت و هر آن که اراده کند، برای قلع و قمع دشمنان از موتور جادویی‌اش استفاده کند. نرو نیز سلاح‌های مکانیکی در دست چپ خود دارد که کمبوها به واسطه نحوه استفاده و تدبیر شما از هر بازوی مکانیکی، وارد فاز جدیدی می‌شود که در نوع خود به کمبوها سرعت می‌بخشد.

3- استفاده از غول آخرهای نام آشنای این مجموعه

غول آخرهای سری DMC با آنکه مثل بازی‌هایی مثل God of War غول پیکر نیستد و اندازه‌شان تقریبا کوچک است ولی از پا درآوردنشان کار چندان آسانی نیست. در درجات سختی بالاتر که باید اشهد خودتان را بخوانید! تقابل میان دانته و غول‌های این سری از دیرباز تا به امروز همگی جالب بوده و کمتر کسی صحنه‌های سینمایی آغازین نبرد آخر هر مرحله را رد می‌کند. هر چه باشد دانته با آن ویژگی رفتاری بذله‌گویانه‌اش حداقل یک متلک را باید حتما به حریفش بندازد. اصلا هم مهم نیست چقدر آن وضعیتِ حال حاضرش وخیم و جدی باشد. دانته باید هر طور شده حال طرف را بگیرد.

این رویه باعث شده اسامی هیولاهای گردن کلفت سری DMC ماندگار شود. برای جلوگیری از افشای داستانی و برای اینکه از مباره با یک سری از دشمنان نام آشنا سورپرایز شوید در اعلام نام آنها صرف نظر می‌کنیم. فقط همین قدر بدانید چندین و چند اهریمن موجود در بازی Devil May Cry 5 شاید برای شما آشنا به نظر برسند و شکارچیان این قصه‌ مجبور می‌شوند با آنها مبارزه کنند. این تجدید دیدار با این دسته از دشمنان به قدری می‌تواند حس نوستالژی و خاطرات گذشته را برای شما تداعی کند که از نبرد با آنها لذت خواهید برد و حتی با کشته شدن‌تان هم چندان ناراحت نمی‌شوید. این حس و حال را در کمتر بازی تجربه خواهید کرد. بازی Devil May Cry 5 در زمینه طراحی غول آخرها کولاک کرده و به نظرم باید ایستاده برای طراحان مراحل کف زد.

2- کارگردانی استثنایی و طراحی بسیار خوب مراحل

با تجربه بازی Devil May Cry 5 دیر یا زود شما هم به این نتیجه می‌رسید کارگردانی این بازی به شدت استثنایی است و باید اعتراف کرد انتظار برای عرضه این بازی کاملا ارزشش را داشته است. چرا که هیدئاکی ایتسونه، کارگردان این بازی نهایت زورش را به کار گرفته تا لحظه به لحظه این بازی، خاطره‌انگیز باشد تا اینکه مثل بازی DMC 4 با مراحل تکراری و خسته‌کننده روبه‌رو شویم. ارزش تکرار پایین از ابتدا به عنوان یک معضل برای این سری به شمار می‌رفت و باید گفت این معضل دیگر در بازی Devil May Cry 5 محسوس نیست. محیط بازی از لحاظ گرافیکی کمی یکنواخت است ولی از لحاظ ریتم و ضرب آهنگ، جذابیت و صد البته جریان‌ساز بودن بی‌نظیر است و تا به خودتان بیایید، متوجه می‌شوید دو، سه مرحله دیگر پرونده بازی به اتمام می‌رسد.

شاید کارگردانی نوآورانهِ رقیب دیرینه سری DMC یعنی خدای جنگ باعث شد ایتسونه در بازی Devil May Cry 5 به فکر اصلاح و تغییر زاویه دوربین بیفتد. سکانس‌های سینمایی همگی In-Game بوده و بر اساس شخصی‌سازی لباس و موی سر کاراکترها و صد البته اسلحه‌شان، شاهد حضور کاراکترها به شکلی که دلمان می‌خواهد در ویدیوها هستیم. هر چند کمتر کسی دلش می‌خواهد دانته را با رنگ موی سیاه ببیند.

در هر صورت اجازه دهید برگ برنده پنجمین نسخه از این سری را در همین کارگردانی و تدوین فوق‌العاده‌اش معرفی کنیم. البته منظور این نیست سایر بخش‌ها اهمیتی ندارند و هر چه یک بازی ویدیوی سینمای‌تر شود، پس بهتر است. تنها می‌خواهم به این موضوع برسیم کارگردانی Devil May Cry 5 باعث شده این اثر در مقایسه با چهار نسخه گذشته، یک سر و گردن بهتر باشد.

البته سلیقه‌ها می‌تواند در خوب یا بد تلقی کردن شیوه کارگردانی دخیل باشد. یک نفر شاید به کارگردانی خطی DMC 1 و DMC 4 احساس خرسندی و رضایت داشته  و به تمجیدشان بپردازد. یک نفر هم با تدوین‌های منقطع DMC 3 و DMC 5 ابراز خوشحالی کند. در هر صورت هر طور فکر کنید کارگردانی Devil May Cry 5 بی عیب و نقص است و نمی‌توان به این راحتی، از آن ایراد فاحشی در آورد.

1- یک بازی عامه‌پسند

کمی با خودم کلنجار رفتم که آیا ویژگی «عامه‌پسند» برازنده بازی Devil May Cry 5 است یا خیر. آخر پنج قسمت از ماجراهای دو فرزند اسپاردا گذشته و شاید برای یک فرد بیگانه با مجموعه چندان کار آسانی نباشد به یک باره با این سری ارتباط برقرار کند ولی هر چه بیشتر فکر کردم، خلاف این ماجرا بر من ثابت شد. چرا که قصه جدید است و آنتاگونیست نیز آنچنان شخصیتی پیچیده ندارد که فقط هواداران دو آتشه DMC در ببرند او کیست و چه نقشی دارد.

در حقیقت Urizen، آنتاگونیست این سری ابهت بالایی دارد ولی از لحاظ دارا بودن ویژگی‌های یک کاراکتر منفی ایده‌آل، فرسنگ‌ها فاصله دارد. ما چند مرتبه با او مبارزه می‌کنیم ولی چرا باید خودمان رو گول بزنم؟ هر جنبنده‌ای در دو عالم وجود داشته باشد توسط فرزندان اسپاردا از پا در می‌آیند و این قضیه، قانون نانوشته دنیای بازی «شیطان هم می‌گرید» است.

با این وجود، هر فردی از این بازی می‌تواند لذت ببرد. کافیست بلد باشد چطور گیم‌پد را در دستش بگیرد و به دشمنان حمله‌ور شود. این وسط، طرفداران مجموعه با تکنیک‌های همیشگیِ دانته و نرو آشنا هستند و کاملا آگاه هستند باید مهارت‌های هر کاراکتر را در ابتدا آزاد کنند و سپس سلاح‌ها و در همین احوال، استایل مبارزه دانته را ارتقا دهند. این دسته از افراد که می‌توان لقب «خوره DMC» را به آنها اطلاق کرد، بیشترین لذت را از این بازی می‌برند. دسته بعدی افرادی هستند که تازه با مجموعه DMC آشنا شده‌اند و الله بختکی ارتقاها را انجام می‌دهند. هیچ پیش زمینه‌ای در رابطه با قصه و کاراکترها ندارند ولی هر چه جلوتر می‌روند، با قهرمانان این بازی ارتباط بیشتری برقرار می‌کنند. تا اینکه پس از اتمام مرحله بیستم و پس از تیتراژ پایانی و تماشای آخرین سکانس سینماییی، گیم‌پد خودشان را روی زمین می‌گذارند و به جرگه طرفداران پر و پا قرص مجموعه Devil May Cry ملحق می‌شوند.